لابه لاي پيامهاي منتشر شده در شبكه هاي اجتماعي و صحبتهاي مسئولان به طور مداوم عبارت «قرنطينه» را مي شنويم؛ به راستي قرنطينه يا نوع خانگي و شخصي آن به چه معناست؟
در روزهاي اخير چند باور عمومي هموطنان را از رفتن به درمانگاه يا بيمارستانها منع مي كند:
- هنوز داروي خاصي براي درمان يا كنترل ابتلا به ويروس كرونا در دست نيست و در عمل بيمارستانها كار چنداني نمي كنند.
- در صورت نگراني از ابتلا به ويروس كرونا، رفتن به مراكز درماني امكان مبتلا شدن به آن را افزايش مي دهد.
- قرنطينه در بيمارستانها و مراكز درماني به درستي انجام نميشود.
جدا از اينكه فرضيه سوم چقدر ميتواند درست يا غلط باشد، بايد بدانيم كه در اين روزها ويروس كرونا با سرعت بالايي در حال شيوع است. همين سرعت بالا در جابجايي ويروس از طريق خود مردم، توجه ها به خودقرنطينه گري يا قرنطينه خانگي را بيشتر كرده است: يعني افراد بيشتري حاضر به رعايت سختگيرانه اصولي از بهداشت در زندگي شخصي خود شده اند.
قرنطينه خانگي زماني كه به مبتلا بودن به كرونا شك داريد، اهميت بيشتري مي يابد. زماني كه تصميم گرفتيد خود را در منزل قرنطينه كنيد، بايد اين كار را اصولي و درست انجام دهيد. مدت زمان قرنطينه براي مبتلايان به ويروس كرونا يك دوره ۱۴ روزه است. كار سختي به نظر مي آيد؟ بياييد با تاريخ رواج قرنطينه شروع كنيم.
تاريخچه قرنطينه
واژه قرنطينه از Quarantina يا Quaranta Giorni در زبان ايتاليايي گرفته شده است و اولين كاربردهاي آن به ونيز سدهٔ هفدهم برميگردد. قرنطينه اما از عبارت كارانْتِن فرانسوي به زبان فارسي راه يافته است و زمان ورود آن احتمالا به دوراني بر مي گردد كه بيماريهايي مانند وبا و طاعون در اروپا شيوع يافتند و در يك دوره شصت ساله، يك سوم جمعيت اروپا را به كام مرگ فرستادند.
در فرهنگ فارسي معين روبروي عبارت قرنطينه نوشته شده است: «جايي كه به علت شيوع بيماري مورد محافظت قرار مي گيرد و ورود و خروج افراد كنترل مي شود.
منبع: